Bij een Mc. verwacht je beats en opwindende ‘spits’. De sfeer moet er immers inkomen. Maar in 1982 was er nog nauwelijks hiphop en zo kon het gebeuren dat een singer-songwriter uit de buurt van Hengelo zich Mc. Phantom noemt.
Verwacht op deze authentiek, ruisende opname geen ‘positive vibes’. Een gedreven neerslachtigheid… zo zou ik het eerder betitelen. Met titels als Was Hyroshima not enough en Will I always stay alone weet je dat je je midden in de kille jaren van koude oorlog bevindt.
Op de hoes schrijft Mc. Phantom een gedicht van Belcampo (Eenzaamheid):
En dan muziek!
Het kan toch niet anders
dan dat die muziek uit mezelf komt
want hoe zou ik ooit zo ontroerd kunnen worden
door iets van een wildvreemde
Weer een mooi tijdsdocument met bijna vergeten muziek gered! Nu nog zien te achterhalen wie deze eenzame jongeman was 😉
Geef een reactie