Aan het woord is Albert de Groot, bassist van de Eindhovense band Outline: “We begonnen in 1980 als bandje op de middelbare school; toen nog met eerste drummer Stijn van der Loo. Sommigen, waaronder vooral ikzelf, konden nauwelijks ons instrument bespelen. Het was voor de lol en zonder plan, dus de band heette No Future.
Uiteraard was dat de punk-slogan, dus toen we besloten door te gaan hadden we gelukkig de tegenwoordigheid van geest om te beseffen dat dat niet paste. De muziek die we maakten was zeker geen punk, dus er moest een nieuwe naam komen. Na een middag oeverloos soebatten zijn we de teksten op de muren van de oefenruimte maar gaan lezen. Er stond ergens “in line” en dat klonk goed. Kort. Makkelijk te onthouden. Engels. Maar het betekende zoiets als ‘in het gareel’ en dat beviel niet. Beter het tegenovergestelde: Outline dus.”
Dit de demotape van Outline. Leuk hoe ze “speelt alleen eigen repertwaar” op het hoesje hebben geschreven :-). Als je op play klikt kun je tijdens het lezen luisteren naar de muziek. Onderaan dit artikel is ook nog een luisterlink geplaatst.
De eerste demo van Outline
“De demo die jij hebt was in één middag opgenomen. Met nieuwe drummer Hans en zonder producer of zo. We hadden geen geld om die studio langer te huren, dus alle zeven nummers moesten er in één take op, behalve de zang. Met de oren van nu hoor ik het eraan af. Het klinkt allemaal wat rammelend en gejaagd, maar heeft wel de energie die paste bij onze leeftijd (allemaal tieners). Gitaren vol chorus, flanger en wah-wah, dat was in de mode toen. Ik weet niet meer wie de engineer was. Mogelijk was ’t de jongen van Pop-Ei (Mick) die ons ook hielp met wat bureaucratische dingen, zoals een modelcontract opstellen, maar sowieso deed-ie niet veel meer dan de record-knop indrukken, aan het eind van de middag een snelle mix en klaar!
De bedoeling van die demo was om optredens binnen te slepen – we hebben er minstens 100 gekopieerd en rondgestuurd – en dat lukte inderdaad. We hebben veel gespeeld. Vooral in Brabant: alle podia in Eindhoven, jeugdcentra in de wijde omtrek, scholen en festivals. De troef was volgens mij dat we met Ine een zangeres hadden die echt goed kon zingen en dat live ook waarmaakte. Sowieso waren er niet zoveel bands met een zangeres toen; de meeste groepen bestonden uit alleen mannen.”
Psychedelische new wave
“We hebben in die tijd dan ook vele vergelijkingen met andere bands-met-een-zangeres voorbij horen komen. Jefferson Airplane bijvoorbeeld, maar vaker Siouxsie and the Banshees, die toen erg populair waren. Er was wat ons betrof geen directe link met al die bands; we imiteerden niemand, maar slokten alles op wat we hoorden en dit kwam eruit. Achteraf vind ik het etiket “psychedelische new wave” wel passend, overigens :)”
“Later hebben we – met nieuwe drummer George i.p.v. Hans – een tweede demo gemaakt. Die klonk al wat beter en daarmee kregen we nog meer optredens.
We hadden onze eigen PA-installatie, gebouwd door geluidstechnicus Frans, en reden naar de concerten in zijn 25 jaar oude Belgische schoolbus. Als we daarmee aankwamen bij een festival was het optreden bij voorbaat al een succes.
Andere aardigheden. Ik herinner me dat we een optreden hadden op een zeer goed bezocht festival in St. Oedenrode, maar de volgende dag speelden in Veldhoven waar niemand was. Bleek dat juist die avond Veronica de film “Emanuelle” op TV uitzond. Geen hond op straat en letterlijk vier mensen in de zaal. We hebben toch gespeeld en er een feest van gemaakt voor de aanwezigen.”
Helaas geen platencontract
“Op een gegeven moment werden we benaderd door iemand die ons wilde boeken voor een tournee; als support van de Bootleg Beatles. Er zou dan ook een single gemaakt worden ter promotie, maar we moesten wel zelf 1500 gulden bijdragen. We nodigden die man uit om nog eens een concert te komen bekijken alvorens te beslissen. Hij verscheen in een Mercedes met chauffeur (!) en bood ons daarna een contract aan. Voor de zekerheid bespraken we het met bovengenoemde Mick van Pop-Ei, die ons aanraadde voorzichtig te zijn. Toen we de knoop doorhakten en een afspraak wilden te maken was die gast echter onvindbaar. De volgende dag lazen we in de krant dat hij gearresteerd was wegens grootschalige oplichting. Hij had zich voorgedaan als agent van allerlei populaire groepen en had overal bij zalen en discotheken voorschotten geïncasseerd, maar nooit geleverd. Ook de Mercedes en de chauffeur waren nooit betaald. Helaas geen plaat dus.”
“Live was Outline een leuke act. Op het laatst hadden we zelfs een kleine fanclub. Ze hadden ons voor het eerst gezien tijdens een eindfeest op een school in Schaijk, geloof ik, en ze bezochten daarna alle optredens, hielden een plakboek met knipsels bij enzovoorts. Ook was er een ander (beginnend) bandje dat na een optreden vroeg of ze onze nummers mochten spelen; dat mocht uiteraard van ons.”
En toen?
“In 1984 was het afgelopen. We gingen andere dingen doen. Velen bleven hangen in de kunsten overigens. Gitarist Cor richtte met leden van 0011 de groep Look Who’s Talking op. Ze maakten een paar platen en Cor werd daarna leraar; net als Hans. Zangeres Ine ging zang studeren in Rotterdam en voor zover ik weet is ze daarmee altijd doorgegaan, o.a. in het onderwijs. Gitarist Joost is naar Utrecht vertrokken en heeft zich gestort op het theater, als regisseur. De eerste drummer Stijn van der Loo heeft een hele carrière in de muziek opgebouwd, is documentairemaker en romanschrijver. Ikzelf ben ook in Utrecht terecht gekomen en heb daar in meerdere bands gespeeld: o.a. in Nemo and the Swipes (eind jaren ‘80) en Gallo Nero (begin jaren ’90).”
Proust-effect
En zo eindigt het mooie verhaal van Albert. Hij was op het Diggin’ Demos YouTube-kanaal de eerste demo van z’n eerste band tegengekomen en klom in de pen. Hij schreef mij ook over het “Proust-effect” (wel even klikken hoor!). Ik kende dat verschijnsel niet, maar snap inmiddels helemaal waar hij op doelt. Soms zet iets – onverwachts – de deur open naar het verleden. En wat ben ik blij dat “mijn demo’s” dat effect op mensen kunnen hebben. Daar doe ik voor!
De demotape van Outline is ook te beluisteren op het YouTube kanaal van Diggin’ Demos. Marco van Dalfsen wou archeoloog worden, maar dat liep allemaal wat anders. Lees hier meer over z’n drijfveren of volg Diggin’ Demos op Facebook.
Heb jij thuis demo’s(1), die liggen te verstoffen en waar je niets meer mee doet? Of heb je zelf een demo gemaakt? Je kunt ze doneren of verkopen aan het demoarchief. Ik zal ervoor zorgen dat jouw demotapes goed worden bewaard en hun verdiende plekje krijgen in de muziekgeschiedenis.
Geef een reactie