“Who Says A Funk Band Can’t Play Rock?!”
De tofste live muziek is funkrock. Je kunt erop headbangen en dansen tegelijk. Jimi Hendrix was een wegbereider in de sixties, Funkadelic vormde het genre, maar het hoogtepunt lag in het begin van de jaren ’90, met bands als Red Hot Chili Peppers, Rage Against The Machine en mijn favoriet: Skunkhour. In de nineties zie je ook steeds meer hiphop en metal de muziekstroming binnendruppelen.
En Nederland? Mijn demotapes van Beatcream, Maximum Brain Disfunktion en City Pig Unit laten zien dat de scene veel groter was Urban Dance Squad en Gotcha!
Umfufu rocks!
En dan is er ook nog de band Umfufu. Jeroen de Jong heeft me een vette demo van de Amsterdammers gestuurd, die ik hier graag in het zonnetje zet. Jeroen heeft zelf een hartstikke leuk verhaal geschreven over de geschiedenis van de band op Funkblog, die je écht moet lezen en waar ik helemaal niets aan toevoegen kan.
Alleen die raadselachtige naam; daar wil ik meer over weten. Jeroen: “De naam Umfufu hoorde ik voor het eerst in de 2e stand up show van Eddy Murphy. Hij is de moderne Amerikaanse vrouw zat en trouwt met een meisje uit de jungle en zij heet dus Umfufu. Wij wilden ook pure en onbedorven muziek maken, die wild en vol vuur zou zijn. Dat de naam achteraf gezien niet zo slim was, bleek uit de vele manieren waarop onze naam verkeerd gespeld werd op flyers en in lokale krantjes. Mufufu, Unfufu, Fumufu; alles behalve Umfufu. En lang niet iedereen bleek Eddy als stand up comedian te kennen :-)”
Umfufu neemt in de bezetting van Barry Goudsmid (bas), Jeroen de Jong (gitaar), Michael Monteiro (drums) en Samuel Reiziger (zang) bovenstaande demo op in de MDR Studio te Aalsmeer, waarvan ze er 100 laat maken. Jeroen lachend: “Ik heb er nog een stuk of 20 over!”
De highs van Umfufu
Uit het artikel van Funkblog: “”(…) optredens in Amsterdam volgden; De Kroeg, Hotel Kabul, Twin Pigs, zelfs Naar Boven met alle gezeik over ‘te hard’ en ‘das toch niet normaal’. Steeds weer een vol huis met dansende, springende en een groeiende groep fans (…) We tekenden een platencontract bij Mercury Records voor het opnemen van 2 singles: ‘Ponytail, If’ (1995) en ‘Who’s a Friend + Automatic Remix‘ (1996) met een optie op een hele cd bij Phonogram. Umfufu mocht interviews geven aan bladen als Mug, Amsterdams Peil, Fret en Gitarist. We kwamen op de radio langs bij Alfred Lagarde, Leidsekade Live en werden gedraaid op Kink FM. TV-optredens volgden bij Veronica’s Trexx, VPRO’s Clip Clup (toevallig in dezelfde aflevering als Rembo en Rembo’s De Gluurbuur, briljant), Call TV en nog wat van die programma’s. Steeds meer spelen, steeds meer schrijven, steeds meer sjouwen and loving it (…).”
“(…) Een van onze hoogtepunten was een optreden op het Racism Beat It Festival in Spaarnwoude (1995) waarbij de NOS in het journaal toevallig precies een paar seconden Umfufu liet zien. ‘Good cause’ en supercool om op dat grote podium te staan (…) Phonogram was ondertussen Mercury geworden, dat weinig interesse meer had in dat bandje met die twee singles die commercieel gezien niet zo veel hadden gedaan. Met andere woorden: de cd is er nooit gekomen en het contract is nog slechts wat papier in een ordner. Het management boekte wel stevig door maar de rek was er een beetje uit (…).”
Studio MDR wordt op een gegeven moment door de bandleden overgenomen en vormt de thuisbasis voor diverse nieuwe bands, nadat Umfufu op 2 oktober 2002 in Paradiso ten grave gedragen wordt. Jeroen: “Wat ik mij ervan herinner was het een compleet gekkenhuis met een druppelend plafond. Een uitvaart in stijl.”
3rd Dog Ghostband
De laatste incarnatie van Umfufu is 3rd Dog Ghostband. Op hun digitale speeltuin op Soundcloud zijn diverse demo’s van de band te vinden, die straks het album 3rd Bone from the Sun gaan vormen. Er zijn ook 19 nummers van Umfufu te vinden. Free your mind en ga ze luisteren!
Heb jij thuis demo’s(1), die liggen te verstoffen en waar je niets meer mee doet? Of heb je zelf een demo gemaakt? Je kunt ze doneren of verkopen aan het demoarchief. Ik zal ervoor zorgen dat jouw demotapes goed worden bewaard en hun verdiende plekje krijgen in de muziekgeschiedenis.
Geef een reactie