“Nog eenmaal het argument: iemand die echt iets nieuws doet, iets excentrieks, iets baanbrekends, zal extreem goede en extreem slechte reacties krijgen. Maar zulke mensen, die ‘achten’ en ’tweeĂ«n’ scoren, leggen het puur in cijfers altijd af tegen de veilige middelmaat die allemaal ‘zesjes’ haalt. De finale van de Grote Popprijs is er daarom traditiegetrouw eentje van de artistieke middelmaat. Van de ‘zesjes’ en ‘zeventjes‘”, aldus muziekjournalist Peter Bruyn!
Little Mary Big staat eind 1990 in de finale van de Grote Prijs van Nederland en krijgt daags na het optreden behoorlijk extreme reacties en wint dus ook niet. Alleen Peter Bruyn werkt niet mee aan zijn eigen hypothese en noemt Little Mary Big “gewoon kleurloos”.
Johan
Baanbrekend of niet; de band weet het hoogtepunt van de finale en de vele andere optredens niet te verzilveren in een platencontract. En daarmee wordt het uiteenvallen van Little Mary Big in gang gezet. En hoewel niet vernieuwend of excentriek; in de muziek op de twee demo’s, die ik van ze bezit, hoor je al wel overduidelijk dat er uit de resten van de band iets heel erg bijzonders gaat ontstaan: Johan en female fronted metal!
Luister en lees meer over de muziek, de dromen en mijn persoonlijke link met de band. Kennen jullie Little Mary Big? Wat vinden jullie van de muziek? Wat is hun plek in de Nederlandse muziekgeschiedenis? Laat het me weten!
Dit is de demo van Little Mary Big. Als je op play klikt kun je tijdens het lezen luisteren naar de muziek. Onderaan dit artikel is ook nog een luisterlink geplaatst.
Ik kwam in 1989 als student in Groningen wonen. Met mijn studiegenoot Wieger Janse woonde ik op een schip, dat we Zink! doopten. Wieger was gitarist en had zelfs al een single gemaakt met zijn band The Grabbits en meegedaan aan de Grote Zeik van Nederland. Pas twintig jaar later kwam ik erachter dat de zangeres op deze single de eerste zangeres was van Ă©Ă©n van mijn favoriete Nederlandse bands: The Gathering. Ik geniet van dit soort muziekgenealogie. Vandaar dat ik ook heel blij was om de twee demo’s van Little Mary Big te vinden: een belangrijke tak aan de muziekstamboom van zangeres Marike Groot.
Toch spreek ik niet Marike over de band uit Hoorn. Het is bassist RJ: Robert Jan van der Woud, die het geheugen van de band is.
Het ontstaan van Little Mary Big
Eerst was er de band met de heerlijk pretentieuze naam Thank God For Us.
Na het vertrek van twee leden kwam RJ erbij. “Ooit begonnen bij Snoep Verstandig, daarna Rites & Wrongs en Yahoo, en tijdens Little Mary Big trouwens ook nog in de lawaaiband Om De 100 Zuilen Staat Een Meisje Met Een Tekst.”
Met de komst van de nieuwe bassist wordt besloten de naam te veranderen in Little Mary Big. Een letterlijke vertaling van de naam van de kleine zangeres met de grote achternaam: Marike (Maria-tje) Groot.
Naast RJ en Marike bestaat de band uit Antonino Augugliaro (drums) en Jacco de Greeuw (gitaren, keyboard). Little Mary Big speelt kneiterpop: een zelfgekozen naam voor indiepop, met invloeden uit shoegaze en britpop.
De droom van Little Mary Big
Robert Jan: “We wilden gewoon beroemd worden! De demotape Sophy moest ons aan optredens en een platencontract helpen.” Er worden 100 professioneel gedrukte demo’s besteld, maar voordat die klaar zijn, maakt de band zelf 4 of 5 kopietjes met de hand, die een afwijkend rood hoesje met de titel Tape meekrijgen. “Je hebt een heus collector’s item in je bezit!”
Met de optredens lukt het redelijk, maar het platencontract komt er niet, “al was er wel interesse om Too Far Gone uit te brengen als single” en komen twee nummers – in een andere mix – terecht op de verzamelelpee 11 Ways To Get Out.
“We hebben voorprogramma’s gedaan voor o.a. Buffalo Tom en The Walkabouts. Dat vonden we indertijd erg stoer. We waren echt naar iets op weg, denk ik”, mijmert RJ. Er worden zelfs 50 demo’s bijgedrukt.
Eind 1990 haalt de band de finale van de Grote Prijs van Nederland. Met Hickory Dickory, Red Kidney & the Belly Beans, Rump, Gotcha! en uiteindelijke winnaar La Lupa. Journalist Peter Bruyn (Het Vrije Volk) noemt Little Mary Big, als Hoornse 10.000 Maniacs en Throwing Muses imitatie “gewoon kleurloos”. De Telegraaf schrijft “op zoek naar een dier in doodsnood vonden we de zangeres van Little Mary Big”. Wierd Duk (Dagblad van het Noorden) is milder: “Authentiek talent viel nog te bespeuren in de Stevie Nicks-achtige, vibrerende melodieën van de kleine zangeres van de rockgroep met de idiote naam Little Mary Big.”
Hester Carvalo (NRC) is het meest positief: “Dat Little Mary Big, de enige band mèt vrouw en zonder pretenties, niet verder kwam dan bij de laatste drie was spijtig. De begeleiding was te hard en nauwelijks interessant, maar de zangeres was geheel zichzelf en had een eigen, doordringend stemgeluid.”
Het hoogtepunt van Little Mary Big
Voor Robert Jan is de finale een hoogtepunt. “Een uitverkocht Paradiso!” Maar ook: “optreden voor 1200 man tijdens de Uitmarkt in Amsterdam (1991). Een videoclip maken voor het VPRO-programma Onrust. En ons optreden bij het KRO-radioprogramma Leidsekade Live. Ik meen dat we de eerste band zonder platencontract waren daar.”
Het nummer Circles dat daar is opgenomen komt terecht op de 2e demo van de band: Too Far Gone. “We namen celliste Maaike Veerman mee. Die moest vanwege de herrie die wij veroorzaakten op een apart podium zitten, anders kon ze niet goed worden opgenomen. Ik ben persoonlijk dol op de compressie zoals die standaard over dit soort uitzendingen werd gegooid. En ik ben dol op live, vooral als het zo goed de sfeer en emotie van het nummer pakt. We waren hier in topvorm!”
En toen?
Demo Too Far Gone, waar 250 van worden gedrukt, “was eigenlijk de tape-versie van een 12” die ik voor ogen had. Maar het bleek al snel dat we een grote fout bij de mix hadden gemaakt door bij Too Far Gone een galmspoor open te laten staan, waardoor ons succesnummer eigenlijk een mislukking was…”
“We gingen eind 1991 met ruzie uit elkaar, dus is er verder weinig uitgekomen. We zaten naar mijn gevoel nog altijd in de opstartfase toen we stopten.” Jacco en Antonino gingen zonder Marike door met Visions of Johanna, wat later Johan werd.
“Later heb ik nog heel even met Antonino in de band Pally gezeten, dat was in 1996. Daarna is Antonino teruggekeerd naar zijn geboorteland ItaliĂ«, waar hij ook nog in wat bands heeft gezeten.”
The Gathering
Too Far Gone was voor de mannen van The Gathering aanleiding om Marike in te lijven voor hun platendebuut Always. Hans Rutten van The Gathering: “Ja! Wij hebben haar inderdaad op basis van deze demo uitgekozen. Dat was een tip van Han Swagerman, onze producer. Een geweldige stem die zo mooi kleurde met Bart en onze muziek! Ze had geen metal achtergrond, dat vonden we alleen maar tof.”
Han Swagerman is inderdaad lyrisch over Marike. Zelfs twintig jaar later haalt hij op een gitaarforum nog herinneringen aan haar op: “Ik kan je opnamen laten horen van Little Mary Big waar mijn bloed van stolt. Maar dat geldt voor heel veel mensen die ik heb meegemaakt ‘in de muziek’ en daar hoor je nooit meer wat van, terwijl er gasten beroemd worden die maar een fractie presteren van wat iemand als Marike kon. Bizarre wereld, die van de muziekbizz.“
Maar meer nog dan een goede zangers, zal demo Too Far Gone, The Gathering vast ook muzikaal wel iets beĂŻnvloed hebben. Luister maar eens naar het derde nummer The Waltz. Als na een dikke minuut de distortion d’r inkickt en Marike uithaalt kun je je voorstellen dat The Gathering de eerste visioenen kreeg van wat we later female fronted metal zouden gaan noemen.
Na The Gathering zingt Marike bij Vastatrix, richtte ze Beatles-coverband The Weavils en haar eigen band Battle op.
Zie je de toenmalige bandleden nog?
Robert-Jan: “Na Mary Little Big heb ik de band Crumb opgericht, die een paar jaar heeft bestaan. Ook heb ik nog eventjes bij de Stukadelics gespeeld. Met Marike Groot ben ik (met tussenpozen) muziek blijven maken. Ze is een goede vriendin van me. Bij MarQuant, wat een Nederlandstalig project van mij was, heeft ze meegezongen. Samen hebben we ook nog in Wonderlust gespeeld. En tegenwoordig spelen Marike en ik bij Tully Monster. Met jouw oude bootgenoot Wieger!”
“Jacco en Antonino zie ik nooit meer, al zijn we wel vrienden op Facebook. Het komt er niet meer van om af te spreken, zoiets …”
De muziek van Little Mary Big is te beluisteren op het YouTube kanaal van Diggin’ Demos. De verzamelde feiten en foto’s van de demo’s? Die zijn te vinden op Discogs.
Over de link tussen Johan & The Gathering is ook op KINK gesproken. Het interview is hier te beluisteren.
Marco van Dalfsen wou archeoloog worden, maar dat liep allemaal wat anders. Lees hier meer over de drijfveren van de schrijver van het verhaal over Little Mary Big en volg Diggin’ Demos op Facebook. Tully Monster is ook te vinden op Facebook: voor nieuwe muziek en tour data. Evenals Johan.
Heb jij thuis demo’s(1), die liggen te verstoffen en waar je niets meer mee doet? Of heb je zelf een demo gemaakt? Je kunt ze doneren of verkopen aan het demoarchief. Ik zal ervoor zorgen dat jouw demotapes goed worden bewaard en hun verdiende plekje krijgen in de muziekgeschiedenis.
Hallo
Mooie verhalen en ik kan je er nog een paar vertellen. Ik heb die opnamen gemaakt meer dan 25 jaar geleden en ik denk dat ik alle 16 en 24 sporentapes nog heb bewaard en ook de machines waarmee werd opgenomen. Dus er kunnen nog steeds nieuwe mixen worden gemaakt met de modernste apparatuur.
Marike hoorde ik voor het eerst in het Drop pand, een jaar of 15 was ze en er kwam gigantisch veel geluid uit dat kleine mens.
De opnamen van Always van The Gathering zijn deze maand ook 25 jaar geleden en die tapes heb ik ook nog, net als de demo tapes van 1991 en de demo’s voor Mandylion, allemaal bewaard.
Ik denk dat ik ook de tapes nog heb van 11 ways, met de geweldige Hans Engel als motor.
Zo heb ik ook de tapes van de eerste CD van de band die later Within Temptation is gaan heten. Ik kan je daar veel over vertellen, maar dat moet dan maar via email of IRL.
Groet, Han
Hoi Han, dank voor je reactie! Ik zou graag met je in contact komen, want misschien wil ik ook nog over de demo’s van The Gathering schrijven. Daarnaast heb ik ook nog wat andere tapes uit de Beaufort Studio. Kun je mij een mailtje sturen op diggindemos@gmail.com. Dan leg ik het contact! Dank, Marco)))
Tegenwoordig vliegen de reissues je om de oren, wanneer nu eindelijk eens een vinyl versie van Little Mary Big en Thank god for it. Goede opnames zijn nog bewaard gebleven…….
want wat een strot heeft Marike….ongelofelijk, heerlijk rauw en warm tegelijkertijd