Electric Party (Teaser)

Dit is een online teaser van het magazine dat op 3 mei wordt uitgebracht bij Work: een heruitgave van de Fetisj cassette, die Electric Party in 1982 opnam.

Het is januari 2019 als ik de deksel op m’n neus krijg. Mooi dat ik na twee jaar onderzoek naar de band Electric Party eindelijk een reactie krijg van één van de bandleden, maar deze had ik niet verwacht. Leo “Low” Wernaert reageert kort maar krachtig op mijn mail uit september 2017, die ik hem in het nieuwe jaar van 2019 nogmaals onder de aandacht breng. “Beste Marco. Mooi werk dat je doet. Mooi stuk speurwerk. Ik laat het verder voor wat het was.”

Een duidelijke reactie die ik respecteer, maar ik baal wel enorm. In de afgelopen anderhalf jaar was ik nét wat meer te weten gekomen over hem. Google had mij een emailadres gegeven en ook was ik erachter gekomen dat hij niet alleen bassist was van Electric Party, maar tevens van Blackout en Moscow Tops.

De zoektocht naar Electric Party

Tot 2016 was de groep Electric Party helemaal in nevelen gehuld. Het hoesje van hun cassetterelease Work beschreef dan wel de bandleden (DJ Solo (zang, synthesizer), Leo Low (bas, synthesizer), Ed Z. (saxofoon), Ronald TR (drums) en Monique (zang op één nummer)), maar daaruit was alleen met zekerheid te stellen dat Ronald TR een drumcomputer is.

Mijn versie van de cassette, die ik in de zomer van dat jaar op de kop tik, is een handgemaakt promotie-exemplaar met iets meer informatie. De twee achternamen (Wernaert en Zirkzee), die dat hoesje prijsgeven, geven mij een heus beginnetje voor een jarenlange speurtocht.

Ed – Eduard (?) – Zirkzee heeft een Facebook-pagina, maar helaas is daar na januari 2016 geen enkele activiteit meer op te zien. Er wordt niet gereageerd op een vriendschapsverzoek en de paar “vrienden” van hem blijken ‘m eigenlijk niet te kennen. De mail aan Leo blijft zoals gezegd jarenlang onbeantwoord en ook een brutaal bericht aan zijn werkgever lokt geen teken van leven uit. DJ Solo is op dat moment de laatste strohalm waar ik mij aan vast kan grijpen.

DJ Solo

Even denk ik dat DJ Solo een alias is van Jerry Turner, want ik ontdek dat Leo en Ed in zijn band Moscow Tops hebben gespeeld en dat Jerry niet vies is van aliassen. Maar Jerry moet mij teleurstellen. Ik merk zelfs enige wrok aan zijn kant. DJ Solo – een dj uit de Mazzo, zo vertelt hij mij – zou zijn bandleden hebben afgepakt.

De Mazzo! Dat is dan toch weer iets om verder op te rechercheren! Muzikaal iederkenner Oscar Smit heeft nooit van hem gehoord, dus ik benader Eddy de Clercq in mei 2018 via Messenger met de vraag of hij de dj wėl kent. Tweeënhalf jaar later krijg ik m’n reactie: “Jouw vraag omtrent Electric Party zal onderhand nu wel beantwoord zijn neem ik aan. Er is wat je noemt een gezonde hype rondom deze opnames aan de gang.”

Ask. Believe. Receive

Hij klopt wat Eddy zegt. Er heerst een hype en ik heb DJ Solo inderdaad al een poosje gevonden. Maar wat hij niet weet is dat tijd daarbij geen enkele factor heeft gespeeld; het was puur geluk. Met een beetje volhardendheid. Aangespoord door zeker drie hippe Amsterdamse platenlabels, die lucht kregen van mijn speurtocht, had ik een artikel geschreven over Electric Party en DJ Solo opgeroepen zich te melden. En zowaar, tijdens de kerst van 2019, reageert Rene van Rijn. Eindelijk kan ik de vragen stellen die al zoveel jaren op mijn lippen branden. Een maand later ontmoet ik Rene in persoon.

“Wat jij in je leven hebt meegemaakt, doe ik op één dag”

Rene neemt mij mee in zijn verhaal: “Ik was 14 jaar en bezocht een concert van Santana in de Ahoy (8 december 1973). Tegen het eind van het optreden moest ik ontzettend nodig plassen, maar ik verdwaalde in de krochten van het enorme gebouw. Op goed geluk opende ik op een gegeven moment een deur en zag daar Carlos Santana staan. Ze waren net van het podium gekomen. Ik mocht met ze mee naar de kleedkamer. 

Twee van de bandleden bediscussieerden een elpee, maar konden niet op de naam komen. Al plassend draaide ik me om. Dat is die en die plaat! Onder de indruk van mijn onbeschaamdheid mocht ik blijven. M’n eerste feestje. En wat voor één. Later ben ik door Carlos persoonlijk op de taxi terug naar huis gezet. Ik woonde toen nog in Delft. Mijn vader was woedend. Hij had staan wachten op het station en geloofde m’n verhaal natuurlijk niet.”

Het zou het begin zijn van een lange reeks feestelijke ontmoetingen met internationale popsterren en Hollandse jetset.

Meer lezen over Electric Party? Op 3 mei breng ik hun magazine uit met de reissue van cassette Work, digitale downloads én zeventien bonustracks. Interesse? Ik heb het liefst dat je ‘m gewoon via de mail besteld, maar je mag ook meteen afrekenen via Bandcamp (alleen met Paypal).

Met de aanschaf van de prachtig vormgegeven elpee Play van platenlabel Knekelhuis is jouw verzameling Electric Party compleet en heb je alle tracks in huis, die ooit door de band gemaakt zijn. Waar de livemuziek op mijn release opgenomen had kunnen zijn in een kraakpand, waan je je met hun negen nummers meer tussen de rook op de dansvloer van een verlaten jaren ’80 discotheek.